PHP 5.3.0'dan itibaren, miras alınan duruk bağlamın çağrıldığı nesne bağlamında değerlendirilmesini sağlayan ve duruk içselleştirim (İng.: late static bindings) adı verilen bir özellik eklenmiştir.
Daha kesin olarak, duruk içselleştirim son "ötelenmeyen çağrıda" bahsi geçen sınıfın saklanmasıyla çalışır. Duruk yöntem çağrısı durumunda sınıfın adı açıkça (genellikle :: işlecinin sol tarafında) belirtilmiştir. Duruk olmayan yöntem çağrısı durumunda söz konusu sınıf, nesnenin sınıfıdır. Bir "ötelenen çağrı", bir self::, parent::, static:: yöntemi veya sınıf hiyerarşisi üzerinden gidiliyorsa forward_static_call() çağrısıdır. get_called_class() işlevi, çağrılan sınıfın ismini bir dize olarak almakta kullanılabilir ve bağlamını static:: belirler.
"Duruk içselleştirme", static:: yöntemin çalışma anında, tanımlandığı nesnenin bağlamında değil, çağrıldığı nesnenin bağlamında değerlendirilmesi olgusunu betimler.
self:: ile ilgili sınırlamalarself:: veya __CLASS__ gibi bulunduğu sınıfa duruk gönderim yapan öğeler, örnekten de görüleceği üzere, yöntemi miras alan sınıf bağlamında değil, yöntemin ait olduğu sınıf bağlamında değerlendirilirler:
Örnek 1 - self:: kullanımı
<?php
class A {
public static function kimsin() {
echo __CLASS__;
}
public static function dene() {
self::kimsin();
}
}
class B extends A {
public static function kimsin() {
echo __CLASS__;
}
}
B::dene();
?>
Yukarıdaki örneğin çıktısı:
A
Duruk içselleştirimde çözümlemenin, gönderimin çalışma anında ilk çağrıldığı sınıfla sınırlandırılması, gönderim için özel bir anahtar sözcük kullanılarak sağlanır. Temel olarak, böyle bir anahtar sözcük, yukarıdaki örnekteki dene() yönteminin aşağıdaki gibi B döndürmesini sağlar. Bunun için yeni bir anahtar sözcük atamaktansa, zaten bir anahtar sözcük olan static sözcüğü kullanılmıştır.
Örnek 2 - static:: kullanımı
<?php
class A {
public static function kimsin() {
echo __CLASS__;
}
public static function dene() {
static::kimsin(); // Burada duruk içselleştirim yapılıyor
}
}
class B extends A {
public static function kimsin() {
echo __CLASS__;
}
}
B::dene();
?>
Yukarıdaki örneğin çıktısı:
B
Bilginize:
Duruk olmayan bağlamlarda, çağrılan sınıf, nesne örneğini sınıfı olacaktır. $this-> aynı bağlamdaki private yöntemleri çağırmayı denerken, static:: kullanımı farklı sonuçlar verebilir. static:: ile ilgili diğer bir fark, sadece duruk özellikler için kullanılabilmesidir.
Örnek 3 - Duruk olmayan bağlamda static:: kullanımı
<?php
class A {
private function foo() {
echo "success!\n";
}
public function dene() {
$this->foo();
static::foo();
}
}
class B extends A {
/* foo() B'ye kopyalanacak, dolayısıyls bağlamı hala A olacak ve
* çağrı başarılı olacaktır. */
}
class C extends A {
private function foo() {
/* özgün yöntem değişti; yenisinin bağlamı C'dir */
}
}
$b = new B();
$b->test();
$c = new C();
$c->test(); //hata verir
?>
Yukarıdaki örneğin çıktısı:
success! success! success! Fatal error: Call to private method C::foo() from context 'A' in /tmp/test.php on line 9
Bilginize:
Duruk içselleştirimin çözümlemesi duruk çağrının tamamen çözümlendiği noktada durdurulur, daha öteye gidilmez. Diğer taraftan, parent:: veya self:: gibi anahtar sözcükler kullanılarak yapılan duruk çağrılar çağrı bilgisini ötelerler.
Örnek 4 Ötelenen ve ötelenmeyen çağrılar
<?php
class A {
public static function nesin() {
static::kimsin();
}
public static function kimsin() {
echo __CLASS__."\n";
}
}
class B extends A {
public static function dene() {
A::nesin();
parent::nesin();
self::nesin();
}
public static function kimsin() {
echo __CLASS__."\n";
}
}
class C extends B {
public static function kimsin() {
echo __CLASS__."\n";
}
}
C::dene();
?>Yukarıdaki örneğin çıktısı:
A C C